Dlaczego „platoniczne” muchy nie kopulują i co to może oznaczać dla ludzi?

Badając zachowania seksualne zmutowanego szczepu muszki owocowej zwanej „platoniczną”, naukowcy z Tohoku University Graduate School of Life Sciences znaleźli podobieństwa między ludźmi i muchami w neuronalnej kontroli kopulacji.

Jak sama nazwa wskazuje, samce i samice zmutowanej muszki platonicznej Drosophila) aktywnie współżyją, ale nie kopulują. Naukowcy są przekonani, że wiedzą, dlaczego tak się dzieje.

„Genom muchy składa się z kilku 15, 000 genów” – mówi profesor Daisuke Yamamoto. „Odkryliśmy, że upośledzenie tylko jednego genu, znanego jako scribbler, może sprawić, że mutanty platoniczne nie będą zdolne do kopulacji.

Według badań gen scribblera jest wymagany podczas stadium nimfalnego muchy, aby mogło przetrwać osiem niezbędnych komórek nerwowych. Te komórki nerwowe będą odgrywać ważną rolę w realizacji programu motorycznego kopulacji, gdy mucha osiągnie dorosłość. Dzieje się tak, ponieważ gen scribblera wytwarza białko, które wspomaga funkcje białek morfogenetycznych kości (BMP), kluczowych dla rozwoju różnych tkanek i cech płciowych u wielu gatunków zwierząt.

U ludzi BMP są wykorzystywane w terapiach regeneracji tkanek. Osiem komórek nerwowych, które zostają utracone w przypadku uszkodzenia genu scribblera, jest ważnych, ponieważ syntetyzują one neuroprzekaźnik – serotoninę. Serotonina jest powszechnie znana jako czynnik zwiększający motywację, który w pewnych okolicznościach może również zwiększać popęd seksualny u ludzi i ssaków. Istnieje jednak pewien efekt uboczny. Chociaż serotonina jest czasem zażywana jako lek na poprawę nastroju, na dłuższą metę może również powodować zaburzenia erekcji.

Naukowcy doszli do wniosku, że istnieją interesujące podobieństwa między ludźmi i muchami w sposobie, w jaki obie te grupy wymagają sygnalizacji BMP do rozwoju tkanek oraz serotoniny do regulacji aktywności seksualnej. Uważają, że ich badania mogą dostarczyć wiedzy na temat ewolucyjnie zachowanego mechanizmu zalotów i kopulacji, a także mogą doprowadzić do opracowania nowych, bardziej skutecznych leków.

Źródło artykułu:

Materiały dostarczone przez Tohoku University. Uwaga: Treść może zostać zmieniona pod względem stylu i długości.