Czy terapie estrogenowe wpływają na funkcje seksualne we wczesnym okresie po menopauzie?

Spadek poziomu estrogenów w okresie przejścia menopauzalnego jest powszechnie związany z dysfunkcją seksualną, która może być ważnym czynnikiem wpływającym na zdrowie i jakość życia kobiet.

W nowym artykule, Hugh S. Taylor, M.D., z Yale School of Medicine, New Haven, Conn., i jego współautorzy przedstawiają wyniki badania pomocniczego w ramach próby klinicznej, w której badano zmiany funkcji seksualnych u kobiet po menopauzie. W badaniu dodatkowym wzięły udział 670 kobiety, którym podawano doustne skoniugowane estrogeny końskie (o-CEE), transdermalny 17β-estradiol (t-E2) lub placebo.

Kobiety były w wieku od 42 do 58 i w ciągu trzech lat od ostatniej miesiączki. Do oceny i punktacji aspektów funkcji i doświadczeń seksualnych (pożądanie, podniecenie, nawilżenie, orgazm, satysfakcja i ból) użyto kwestionariusza. Wyniki poniżej pewnego progu określano raczej jako niskie funkcjonowanie seksualne niż dysfunkcję seksualną, ponieważ nie oceniano niepokoju związanego z objawami seksualnymi.

Autorzy donoszą:

• Leczenie transdermalne wiązało się z umiarkowaną poprawą ogólnego wyniku w zakresie funkcji seksualnych we wszystkich punktach czasowych w porównaniu z placebo; nie było istotnej różnicy w ogólnym wyniku w zakresie funkcji seksualnych w przypadku doustnej terapii estrogenowej w porównaniu z placebo.
• Nie było różnicy w ogólnym wyniku w zakresie funkcji seksualnych pomiędzy doustną i transdermalną terapią estrogenową średnio w ciągu czterech lat.
• W poszczególnych obszarach funkcji seksualnych leczenie transdermalne wiązało się z poprawą średniej lubrykacji i zmniejszeniem bólu w porównaniu z placebo.
• Odsetek kobiet z niskimi funkcjami seksualnymi był niższy po zastosowaniu leczenia transdermalnego w porównaniu z placebo; nie odnotowano istotnego zmniejszenia prawdopodobieństwa wystąpienia niskich funkcji seksualnych w przypadku doustnej terapii estrogenowej.

Badanie ma ograniczenia, w tym ograniczoną możliwość generalizacji wyników, ponieważ populacja badania klinicznego składała się głównie z białych kobiet o wyższym wykształceniu niż populacja ogólna.

„Podsumowując, w randomizowanym badaniu klinicznym terapii hormonalnej u kobiet we wczesnym okresie pomenopauzalnym, leczenie t-E2 przyniosło umiarkowane korzyści w zakresie funkcji seksualnych. Skuteczność leczenia o-CEE wydawała się być mniejsza niż t-E2, szczególnie w podgrupie kobiet z LSF [low sexual function], chociaż nie było statystycznie istotnej różnicy między grupami hormonów w zakresie ogólnych funkcji seksualnych” – podsumowano w artykule.

Źródło artykułu:

Materiały dostarczone przez The JAMA Network Journals. Uwaga: Treść może zostać dostosowana pod względem stylu i długości.